bokum ben en cıvığından
bulaşmak istemez kimse
ve serseri, o ilk hatırladığın gibi
hani uzak belki sana
o zamanlar...
benim ben bok. o ya da
değil!
ya sen??
sana aidim
sadece sana
sana ait bir toprağım
sana ait bi gökyüzü
sana aidim yalnız sana
sana ait bir büyük nehir, eski, yatağı kadar eski
sana ait bi orman kimse bilmez en gizli halini
ben sana aidim
yapayalnız sana
ait bir tanrı herkesçe inanılan
yalnız sana ait bir mucize
ilhamım sensin ben sana aidim hep sana yazarım
nerde görsem yazarım sana
hangi hayatında olsan bulur seni
yine sana iat olurum
olmam gerektiği gibi.!
CEREN
çocukken aşık oldum sana
sonra bi daha oldum
yaşlıyken artık kendimce
hiç büyümemişiz ikimiz de
bir sürü şey geçmiş başımızdan
bir sürü......
çakılı kalmamışız
kendimiz dışında hiç bir şeye
şimdi yine bir savaş var aramızda
inatçı, vaz geçmeyen tarafından bir savaş
halbuki ne güzel olur iki sakin yatağını bulmuş nehir gibi karışsak
aksak sonra bir deniz olsak
beslesek, büyütsek
her yeri görsek içiçe
bıkmasak ve boğuşmasak
boğmasak
mutlu olsak
olmamız gereken..
kendi olmanın nın nın nın
bin bir türlü yolu var ki ola ki yetemiyorsun kendine
ama var bin bir 5
bacağını sikiim mesela orada bile var üstelik bin bi kaç
kızdığım küsürları sikiim kuzenime dayımlara dayı dayı
hep var amına koyayım hep var
daral
istediğim kadar daral hep var
küsüratlı ve empatisiz ve uyuşuk ve söylemek istemiyorum ama aptal
hep var
hiç geçmeyecek hep oradalar
yazıayorum şimdi acısı geçti yazıyorum şimdi olamadı yazıyorum şimdi çakıldı kaldı
hep orada işte
hep var