can sıkıntısı ve ölüm

canım sıkılıyor hatırladığım ilk anıda;
köydeyim
hem aitim hem de değilim
sözde şehirli bir çocuğum ya kimse almıyor beni
köydeki oyunlara
yalnız başıma oturuyorum okulun karşısındaki duvarda
ve diyorum kendi kendime
   Canım sıkılyor!
ne bileyim ben o zaman hep öyle olacağını

dur
daha eskisi var ..

bebeğim
ev yeni, ben de
baba kayıba geçmiş
anneyi arıyoruz koca yeni evde
hıçkırık sesi var ama anne nerede?
sese git çocuk
koridor karanlık
odalar da
sese git çocuk
buldun işte
ama sözü yok annenin
anne kocaman
anne kocaman bir kucak kadar hıçkırık
       Canım sıkılıyor
nereden bilirim hep öyle olacak

bok vs

 kendi olmanın nın nın nın

 bin bir türlü yolu var ki ola ki yetemiyorsun kendine

ama var bin bir 5

bacağını sikiim mesela orada bile var üstelik bin bi kaç

kızdığım küsürları sikiim kuzenime dayımlara dayı dayı

hep var amına koyayım hep var

daral 

istediğim kadar daral hep var

küsüratlı ve empatisiz ve uyuşuk ve söylemek istemiyorum ama aptal

hep var

hiç geçmeyecek hep oradalar

yazıayorum şimdi acısı geçti yazıyorum şimdi olamadı yazıyorum şimdi çakıldı kaldı

hep orada işte

hep var